Nomada – koczownik, wędrowiec, członek grupy ludzi nieposiadającej stałego miejsca zamieszkania, przemieszczającej się z miejsca na miejsce, np. w związku ze zmianami pogody lub w poszukiwaniu żywności, wody, opału albo pastwisk dla zwierząt hodowlanych. Osoba prowadząca koczowniczy, wędrowny tryb życia, także podróżująca stale lub sezonowo z powodów handlowych, kulturowych lub religijnych.
Słowo pochodzi z fr. nomade, łac. nomas, gr. nomas – „wędrujący w poszukiwaniu pastwisk”. Wikipedia (https://pl.wikipedia.org/wiki/Nomada)

Z czym kojarzy nam się współcześnie „nomadyzm” – najczęściej chyba z brakiem korzeni, domu, przywiązania do jakiegoś miejsca, może nawet z bezdomnością – generalnie nic miłego… Tak czy owak we współczesnym uporządkowanym świecie nie ma zbyt wiele miejsca dla nomadów w starym stylu.

Ale dla mnie słowo nomada ma jeszcze inne, bardziej osobiste znaczenie. Jest to po prostu człowiek który posiada wiele domów, wszędzie gdzie się zatrzyma na dzień, tydzień lub miesiąc czuje się jak u siebie, a opuszczając miejsce zwalnia je dla innych. Współczesny nomada może mieć mieszkanie i adres, konto w banku i samochód, dzieci w szkole i pracę, ale nie boi się porzucić to na jakiś czas i zamieszkać gdziekolwiek, w hotelu, namiocie, plaży, pod krzakiem, w pociągu. Kocha wędrówkę, ciągły ruch, zmienność, różnorodność, poznawanie.

Podróżować można na wiele sposobów: konno, pieszo, samochodem, samolotem, jachtem etc – wszystko zależy od prostej relacji między poziomem fantazji i finansów.

Stronę tą chciałbym zadedykować mojej Rodzinie: żonie i dzieciom, z którymi od lat doświadczam wspólnego „wędrowania w poszukiwaniu pastwisk”.

Rajdy konne